O uzak semtlerdeki
O kırık dökük rutubetli evlerdeki
Aç çocukların elleri ayakları
Beli bükük ihtiyarların bütün vücutları
Daha çok üşüyecek
Biliyorum
Anneler tencerelerde dert kaynatacak
İşe gidemeyen babalar
Pencerelerden çaresizce bakacaklar
Ama sen yine de yağ kar
O yoksulluğun üzerine yağ
O yoksulluğu doğuran sebeplerin üzerine yağ
Aldırmazlığımızın üzerine
Gafletimizin üzerine
Cehaletimizin üzerine
Zalimliğimizin üzerine yağ
Uyandıramıyorsan bari tam uyut
Kapat karanlık dünyamızın üzerini
Kalın bir yorgan gibi ört üstümüzü
Büyükler tatlı uykularında geviş getirirken
Hiç olmazsa çocuklar sevinsin
İçimin ateşini söndürmeye gücün yetmez biliyorum
Ama üşüt beni hiç olmazsa
O üşüyen çocuklarla eşitlendir
Ve sıcacık ağlat
Ağlayabilen herkesle beraber ağlat
Bu kadar kiri pası
Ancak gözyaşları temizleyebilir
Yoksa çatlayacak yüreğim
Yağ kar
Dolu dolu yağ
Ört üstümüzü
Uyut bizi
Damarlarımıza su ver
Belki de uykusuz ve susuz kalmışızdır
Uyut ve su ver
Kılcal damarlarımıza kadar sız
Sızlat vicdanlarımızı
Belki ancak o zaman
Kardelenler gibi açıp baharı müjdeleriz
Belki ancak o zaman
Umudu olur insanlığın
Yoksa düşmeye devam edeceğiz
Bu karanlık ve dipsiz kuyuda
Yağ kar
Dolu dolu yağ
Ört üstümüzü
Biz uyuyalım
Hiç olmazsa çocuklar sevinsin
