Ülkemiz de tıpkı resimde görüldüğü gibi rengarenk insanlarla dolu.. Farklı görüşler, farklı renkler, farklı diller, farklı ırklarla dolu..
Şu çiçeklerin güzelliğine bir bakın; ne sarı, kırmızıdan üstün olduğunu düşünüyor, ne mavi, beyazdan daha güzel olduğunu iddia ediyor.. Ne yeşil, kahverengiden daha asil olduğunu belirtiyor, ne turuncu, lacivertten daha öncelikli olduğunu sanıyor!
Yanyana çok güzel duruyorlar, birlikte şahane görüntüler oluşturuyorlar.. Etrafa mükemmel kokular salıyorlar! İnsanın durup dururken aşık olası, yaşadıkça yaşayası, sevdikçe sevesi geliyor..
Herşey bu kadar hoşken, aniden biri çıkıp; "hepimiz tek rengiz, tek çiçeğiz!" diyor ve sonrasında kavga başlıyor. Oysa bu doğaya aykırı! Tüm çiçekler beyaz veya sarı olsaydı öbür renklerin kıymeti anlaşılır mıydı?
Hepsi gül gibi koksaydı menekşelerin, nergizlerin, çiğdemlerin kokusuna hasret kalmaz mıydık?
Başka biri çıkıp; "çiçeğe biraz su biraz da rakı dökelim yanına da karpuz koyalım, kafası hoş olsun, daha güzel açsın" diyor! Öteki "yok yok şu çiçeğe türban takalım, takmayanları da düşman ilan edelim!" diyor..
Ardından biri çıkıyor; "siz yokken ben vardım buralarda, ben bu toprağın sahibiyim, ya sev ya terk et!" diyor. Öbürü "toprak da benim, çiçek de benim, sen de nerden çıktın!" diyor.
Başka biri "kırmızıları bi tarafa, yeşilleri bi tarafa koyalım bakalım birbirlerini özleyecekler mi!" diyor, beriki; şu bizden, buna çok su verelim, öteki öbürlerinden onun suyunu kesip parmaklıklar ardına koyalım!" diyor.
Öteki boş durur mu hiç; "bunlar buralara hiç yakışmıyor, bence hepsini yerinden sökelim, sevdiklerimize buket ve çelenk yapalım!" diyor..
Oysa rengarenk nasıl da güzel görünüyoruz, nasıl da mutlu ve huzur buluyoruz!
Bence çiçeklerden ders alalım, onlar gibi yanyana yaşamayı öğrenelim!
Ölmeyi, öldürmeyi bırakalım. Birilerinden üstün olmak mı istiyorsunuz, o zaman birilerine el uzatın, yardım edin!
Gözlerinizden öperim.
Arif Toprak
